Pillow Book: Aan Tim uit Wenen (#2)

Pillow Book, 2004-03-17

Ik schreef je gisteren over de stad waardoor ik op het scherp van de snede leef met Stefan. Hier loopt het altijd weer scheef. Ik heb het door nu: ik ben zo anders. Als hij me in zijn eigen setting ziet durft hij het niet meer aan. Opeens ben ik te flamboyant en te levendig. Het is elke keer een slag in mijn gezicht. Ik blijf als Belgische meer in een nette rol dan mijn Weens getogen – en dus overcorrect opgebracht – exlief. Hij beent zwijgzaam rond, en als hij al spreekt smijt hij de woorden in mijn gezicht alsof hij een nest serpenten voert. Ik doe alsof er niets aan de hand is, ben wat stiller maar wil me beleefd houden, ik ben tenslotte op bezoek. Het maakt hem alleen nog wrokkiger en giftiger. Mij maakt het kapot vanbinnen. Met hem slapen is het enige dat werkt. En dat doe ik niet.