Pillow Book: Mijn tien dagen zijn bijna rond (maar goed ook)

Pillow Book: 2004-03-20


Mijn tien dagen zijn bijna rond, maar goed ook. Zsuzsanna gisteren, mijn meisje, toen hij haar ontmoette was hij wel charmant hoor. Gelukkig vond ze hem maar niks, haar donkere ogen blikdicht naar hem zoals ze mij zo open en kinderlijk en sprankelend kunnen aankijken. Bien fait pour sa gueule arrogante. Vandaag loopt hij natuurlijk nog meer te briesen. Hij heeft niet eens door hoe hij zijn irritatie over mij tentoonspreidt. Net een kwaaie stier, zwijgend, briesende neusgaten en een colère waardoor ik me in hoekjes van zijn appartement druk wanneer hij voorbijkomt. Vreemd dat het me nog zo raakt. Het zou me ziek maken als ik langer bleef. Enfin, gelukkig kan ik van hem weglopen; weer iemand.

Ik voel me trouwens ziek. Als het niet door hem is dan door het eten. De kost is hier om ziek van te worden, zo vet, vuiligheid, ik kan er niet tegen. Een curry-kokos-soep vraag ik, het klinkt smakelijk en licht, en dat in Oostenrijk, het doet lichtjes euforie door mijn bloed tintelen. De bol die ik krijg is gekookte crème fraîche met sojascheuten erin, een vage smaak van curry en kokos, ik drink het en zeg mezelf “hetisnietzwaarhetismaarsoep”, het is nog minder te verteren dan een schnitzel verdomme, smeerlapperij, halverwege verkrampt mijn maag en moet ik naar het toilet rennen om over te geven.

Daarna met buikpijn naar het MuseenViertel.

Auch ich habe mich gefragt, ob ich nicht etwas verkaufen und im Leben Erfolg haben könnte. Al een hele tijd dien ik nergens toe. Ik ben 40 jaar oud. Het idee is me ingevallen, iets onnuttig uit te vinden, en ik toog meteen aan de slag. Na drie maanden heb ik mijn productie aan Ph. Edouard Toussaint getoond, eigenaar van de galerie St. Laurent. Maar dat is kunst, zei hij, en ik zou het graag tentoonstellen. In orde, antwoordde ik hem. Als ik iets verkoop, zal hij 30% houden. Dat schijnt normaal te zijn. Sommige galerieën houden 75% in. Waarom gaat het? Inderdaad om objecten.
Marcel Broodhaers