Pillow Book: Ongemengd zwemmen

Pillow Book: 2006-08-04

Bij ons was het ongemengd zwemmen. Daarop werd nauwlettend toegezien: in de rij naar het zwembad, in de rij terug, en onderweg werden we een keer of drie geteld op voltalligheid. Verder waren er geen uitstapjes buiten het internaat. Het zwembad zelf was aan de overkant van de straat, de nonnetjes hebben vast gelobbyd over die veilige plaatsing onder hun superviserend oog. Zou er in België ergens nog een zwembad zijn bovenop een berg, op een steile helling? Achter dat zwembad van ons, alleen heuvels zand. We gingen er roken toen we 13 waren. Voor mij meer om de sfeer dan om de sigaretten. Lise zei dat ik op een jaren '30-filmster leek als ik rookte en liet voor het eerst in mijn leven de naam Dietrich vallen, en toen Garbo. Haar vriendinnetje keek vuil.

Mijn geschiedenislerares - en nog een paar andere met een préférence for alles dat zich wat buiten de paadjes gedroeg - schreef me talloze briefjes voor opzoekingswerk in de gemeentelijke bibliotheek, met een wufte knipoog en een "doe niet wat IK zou doen" naar me. Maar ik was een laatbloeier en een wat wereldvreemd internaatsmeisje - Lise en ik gingen onderweg alleen onderweg een framboise drinken met een buitenmaats gevoel van overtreden en kenden zo op 16 al elke brouwerij die ergens in Groot-Dilbeek leverde. We kenden mekaar voorkeur (Cantillon, dat sater-met een griet-op-zijn-schoot label, met een zoetje intussen ipv een veel poëtischer klontje, maar nog steeds met ster bovenaan).

Half om het etiket, trouwens. Want door alles zo nauwkeurig in een steriel licht te houden - en dat begrepen die nonnetjes niet - kreeg mijn soort meisjes, met van nature al een penchant daarvoor, zo’n extra ontwikkelde hang naar klein verboden genot for the sake of it, een gevoeligheid voor the senses, en het talent om lichte decadentie te zien in de ordinairste dingen.