Pillow Book: Mailen met K

Pillow Book, 2003-03-20

Groetjes,
K

> Daniëlle, K?
> de naam van danielle alleen al doet mij bloeden (wil dat zeggen dat ík
> moet veranderen?)
>
> De alarmlamp gaat rood aan in mijn hoofd (ze was in paniek)
> maar jij bent lichtzinnig genoeg, ach liefje, je lijkt zo wankel maar jij loopt
> er zo aan voorbij en ik vang je minnares dan maar op
>
> ach, ik heb ook wel eens mijn frivooltjes hoor…
> er was spanning, en we zagen mekaar na zoveel jaar. samen
> de straat naar beneden rennen om de trein te halen
> middenin de rosse buurt van Brussel, als kinderenlachen, omslaan in
> gêne (the graduate) op een stille nachttrein, de dierentuin ’s nachts.
> een film uit de jaren ’30. “ik zou de diva moeten kussen”, zegt hij.
> alsof ik dat ben, ik weet het, maar toch, nu… wat zou het, hij is zo jong
> en mooi en ik had toch nooit les van hem.’t is hier mooi, industrieel,
> stadsjungle, film noir op dat ene moment waar er een straatlantaarn
> ons oplicht als een spotlight door de donkerte eromheen (of: mijn hele leven).
>
> “die gab es doch schon länger, nicht?”- “von dem ersten augenblick, wo
> ich dich sah”; ik was te eerlijk; dat was 6 jaar geleden, maar het wàs zo,
> i got a taste now (nee, K, zo ver ook weer niet, figuurlijk jongen)
>
> en de wolven huilen achter de muur, ik zeg het hem, zeg “luister, hoor je ze?”,
> vertel dat ik ze van in bed kan horen, en hij luistert gemeend, hij lijkt inderdaad
> op een wolf, die fascinatie is dus wel normaal.
> het klinkt onnozel maar ik was daarna voor het eerst in lange tijd niet bang
> geen moment (uitstekend zou G zeggen, want there’s no pleasure without that
> innocence, pft, mijn grote gewichtige filosoof).
> toch voorzichtig met mezelf, ik ben nog
> zo fragiel
>
> de sfeer. [het is voldoende.] rustig, afgesloten, alsof ik de hele man
> had gehad, lichaam en geest.
>
> (*jammer. “ik mail je, geloof je me? ik wil je nog zien”- ik wéet toch
> dat je niet mailt, het zou niet eens horen. en niets meer. *vreemd : een
> andere man (ooit minnaar) mailt net nu)
>
>
> paragraaf 3
> hoe komt dat nu: die oppervlakkige zindering lijkt meer gebeurtenis dan
> de opwindende zoetheid van elders. ik blijf ze voelen, ze gaat diep,
> skindeep, heartfelt, zegt emile dan. hij vermijdt het, zegt dat het hem pijn
> doet, hij klaagt over hoofpijn. ik bloei er wat van op, van zacht, licht, fijn.
> ergens zou het fijn zijn als het met emile zo was, zo gewoon zoet.
> maar hij heeft het omslaan van zoet naar bitter nodig denk ik.
> (i wish depth fucking tasted the same)
> Maar emile – hij kapt mijn huid als door de boter (niet slecht bedoeld).
>
> betekent allemaal niets. ik ontnuchter.
>
> ik word wakker en delete 3 expliciete regels.