Pillow Book: Slagroom en gouden lepeltjes

Pillow Book, 2006-08-14

Voor het eerst heb ik TV. Digitaal, een proefabonnement. TV is verslavend. Ik kijk verbaasd naar alle programma’s.

Sinds ik de laatste keer keek is TV opeens levens gaan repareren. We wisten eigenlijk niet hoeveel er fout ging. Mama’s moesten worden ingewisseld. Vaders bleken luie varkens, kinderen in close-up gefrustreerde monsters, huizen vuile wrakken. Bij nader inzien doet iedereen doet het slecht. Het is om drempelvrees van te krijgen. Zouden we nog wel durven leven? ’t Houdt je op een perverse manier verstijfd achter het scherm.


In de Islam is er een pad uitgestippeld, slipvrij en foutproof. Doe dit, geloof dat en jou overkomt niets. En de dood, ach, je gaat het paradijs in, man of vrouw, er zullen 70 x 70 maagden voor je klaarstaan. Wij hier hebben TV. Straks is er alleen nog maar eenuwige sneeuw.

Wie weet, misschien staan er bij ons ook maagden klaar, als verrassingsfeestje van God. “Ik ben er toch nog, jongens”, zegt hij dan. En er wordt slagroom en gouden lepeltjes bij de rijstpap uitgedeeld.