Pillow Book: Schoonheid is zo vergankelijk

Pillow Book, 1999-11-04

Schoonheid is zo vergankelijk. Daarnet stapte ik in Arts-Loi de metro in na mijn examens. Ik ben zo moe en voldaan dat ik me mooi voel. Ik voel me net zo’n mooie vermoeide actrice in een trage Franse film. Ik leun tegen het raampje en kijk door het ondergrondse metroraam naar de oneffen stenen rand van de tunnel vlak naast mijn gezicht. Het lijkt een grot waardoor we met een enorme snelheid heen razen.

Stel dat er geen raam was: één moment van oneffenheid en mijn opgemaakte gezicht, fouten zoveel mogelijk gecorrigeerd, wordt uiteengereten. Mijn wang weggefreesd tot mijn oog wordt uitgerukt. In een vreselijke schreeuw die mijn tanden langs de steenlaag laat krijsen slaat mijn bot gensters en ik ga tenonder.