Pillow Book: Klein Sarajevo

Pillow Book: 2003-12-20

Hoe het nu gaat? Ik probeer mijn leven recht te trekken, het herop te bouwen. Als een aannemer neem ik de schade op. De balans intrigeert me zo dat ik de tijd en de wereld vergeet. Rondwandelen in de straten van Sarajevo. Zo’n indrukwekkende ruïnes. Zoveel schietgaten in één gebouw en het blijft toch rechtstaan; dat is toch eerder indrukwekkend dan triest?
(alleen moet ik het zootje nu opgelapt krijgen. Dju maat.)

Pillow Book: De wolven huilen

Pillow Book, 2003-12-02

De wolven huilen. Vandaag kreeg ik mijn werkloosheidsgeld, in de 600 euro, daarop is bijna geen maand door te komen, maar het is al meer dan de 77 van vorige maand, dat was erg. Ik was zo blij vanmorgen, om met meer dan 20 euro in mijn tas te lopen. Morgen zal ik dus thee kunnen kopen. Het schijnt erbij te horen dat je arm bent als kunstenaar. Ik zou zelf toch liever van het rijke soort zijn (dat schijnt ook te kunnen). Het leidt zo af dat je in eindeloze wachtkamers moet zitten, en cijferen in een supermarkt. Meestal schrijf ik het best in cafés, maar die vermijd ik al weken.