Pillow Book : Hij heeft het over

Pillow Book: 2006-07-24


Hij heef het over zijn one-night-stands in het afgelopen jaar. Hoe ze geen succes waren. De ene helft van mijn tolkhoofd gaat verder in de conversatie, de andere dwaalt af naar mijn eigen herinneringen. Mijn one-night-stands zijn wel succesvol. Strictly speaking dan. En strictly speaking heb ik er een hele tijd geen gehad. Ik had het beter bij een stel mislukt voor één nacht gehouden. Maar ze hadden mijn nummer, en waren vasthoudend in hun verliefdheid.

Voor ik het wist hadden ze hun vrienden over me verteld en hielden ze mijn hand vast. Ik liet me onachtzaam meeglijden, me koesterend in de emotionele broeikas die echter snel oververhitte. Onderhuids ging er steeds meer branden. Als een poreus ééncellig pantoffeldiertje absorbeerde ik hun frustraties en bitterheid. Verder gebeurde er niets. Some fucked up mindfucking.

Gelukkig ging ik eraan kapot als een kasplant onder een dagelijkse dosis detergent en moest ik alras wel afscheid van hen nemen. Dat ik had gelogen met mijn “it’s not you, it’s me” merkte ik zelf pas après coup.

Vroeger was het anders. Toen was ik het die bleu en onwetend hen wilde leren kennen. Dat zorgde er pas echt voor dat het bij één nacht bleef. Alle karakters die op het toneel verschenen maakten hen dan iets té echt; een vrouw, een vriendin, een liefdeloos huwelijk, adoptiekindertjes uit Myanmar godbetert. Hun slis-s irriteerde me, laat staan hun werkwoordsfouten en verstopte neusporiën. Eigenlijk haatte ik vooral de lafheid van het vreemdgaan. Zelfs buiten hun omgeving droegen ze een mantel van geslagen hond om zich heen dragen. You take your one-night-stands like a man, dammit. Or like a horse, zoals een echt dierbare man zegt met een grijns.

Mijn echte one-night-stands. Goede sex en een snel, mooi afscheid. Clean-cut, een vage herinnering aan beelden in goudroze licht. Zijn lange krullen tussen mijn lange sluike haar in bijna dezelfde haarkleur. Een beetje verwarring misschien ’s ochtends, maar dat smoorden we onder veel rust – een paar geruststellende glimlachjes die de intimiteit van de vorige nacht erkennen, maar ook de naderende afstand. Als we mekaar nog eens tegenkomen zullen we diezelfde rustige korte glimlach uitwisselen. Mijn one-night stands waren uiterst zeldzaam. En zo waanzinnig succesvol.

Pillow Book: Aware

2006-07-19

Na twee keer beluisteren hoorde ik op een ministukje voicemail nog steeds achtergrondjapans. Freud zou wsch. "Hineininterpretierung" prevelen achter zijn krant en er het zijne van denken.

Ik moet denken aan mijn ingehouden uitbarstingetje van verlangen, ongeduld en aware gisteren.

Aware, een zo toepasselijk Japanse emotie. Net een edelsteentje. Klassiek betekent het de melancholie en het bitterzoet verdriet/geluk juist omdat geluk niet blijft duren – zoals het vallen van kersenbloesem amper een week na zijn bloei – en dat in een uitgepuurd esthetisch licht. Maar blijkbaar - hoe de essentie van de mens zich toch altijd vrij wrikt zelfs binnen het keurslijf van de maatschappij.. - is aware ook vandaag nog meer dan dat; een manier om aan het hele net sociale verplichtingen te ontsnappen, een gevoel zo overweldigend en gerespecteerd dat het een scala aan daden kan verantwoorden. (het dichtstbij in Westerse emotie, maar dan zoals een paling tegenover een goudkarper, is "aanvaarding" van crime passionnel, misschien?)

Of zoals een droge psychiater online vertelt - ach ja, een wetenschapper, en hij heeft het over de milde vorm :
''Our mythology repeats that; we do not have stories where anyone lives happily ever after.'' Happiness is nearly always fleeting in Japanese art and literature.
This traditional way of thinking about suffering helps to explain why mild depression, in Japan, was never considered a disease. ''Melancholia, sensitivity, fragility -- these are not negative things in a Japanese context,'' Tooru Takahashi, a psychiatrist who worked for Japan's National Institute of Mental Health for 30 years, explained. ''It never occurred to us that we should try to remove them, because it never occurred to us that they were bad.''

Exquis, niewaar?

Pillow Book: Nachtwacht

Pillow Book, 2006-07-19

(the 19th, but it’s only just past midnight, nearing 1 AM)

Je m'ennuie un peu. I shouldn't. Plenty to do.

He needs to be in my arms, not in far-off Asia. Or at least my arms should be touching his skin. Or he would be caressing me.

Shouldn't mail him again, I guess. Should let him enjoy his holiday. Break out.

30something degrees in here. Bij elke hittegolf weer even slapeloos. It's the end of the rainy season ginder ver. Chilled, fresh and my love next to me. Er komt een zuchtje wind binnen af en toe. Een druppeltje zweet aan de binnenkant van mijn dij. Elk zuchtje wind een slaapzandkorrel.